Στὴν γιορτή, γιὰ νὰ νιώση κανεὶς τὸ γεγονός, δὲν πρέπει νὰ δουλεύη. Τὴν Μεγάλη Παρασκευὴ λ.χ., ἐὰν θέλη νὰ νιώση κάτι, δὲν πρέπει νὰ κάνη τίποτε ἄλλο ἐκτὸς ἀπὸ προσευχή... Στὸν κόσμο οἱ καημένοι οἱ κοσμικοὶ τὴν Μεγάλη Ἐβδοβάδα ἔχουν δουλειές. Μεγάλη Παρασκευὴ νὰ δίνουν εὐχές. «Χρόνια πολλά! Νὰ ζήσετε!Μὲ μία νύφη!»… Δὲν κάνει! Ἐγὼ τὴν Μεγάλη Παρασκευὴ κλείνομαι στὸ Καλύβι. Ὅπως καὶ μετὰ τὸ Ἀγγελικὸ Σχῆμα ἡ ἑβδομάδα τῆς ἡσυχίας ποὺ.... ἀκολουθεῖ, βοηθάει, γιατί ποτίζει ἡ θεία Χάρις τὴν ψυχὴ καὶ καταλαβαίνει ὁ μεγαλόσχημος τί ἔγινε, ἔτσι καὶ στὶς γιορτὲς ἡ ἡσυχία πολὺ βοηθάει. Μᾶς δίνεται περισσότερη εὐκαιρία νὰ ξεκουρασθοῦμε λίγο, νὰ μελετήσουμε καὶ νὰ προσευχηθοῦμε. Θὰ ἔρθη ἕνας καλὸς λογισμός, θὰ ἐξετάσουμε τὸν ἑαυτό μας, θὰ ποῦμε λίγο τὴν εὐχὴ καὶ θὰ νιώσουμε ἔτσι κάτι ἀπὸ τὸ θεῖο γεγονὸς τῆς ἡμέρας.
Γέρων Παίσιος